Back to Basic!
Door: marlies hulstijn
Blijf op de hoogte en volg Marlies
12 Januari 2011 | Suriname, Paramaribo
En ik ben afgelopen weekend ook nog 4 dagen op trip geweest naar de Blanche Marie watervallen.
Om 9 uur werden we opgehaald en ging er ook een Hindoestaanse familie mee van de buschauffeur. De reis zou ongeveer acht uur duren, maar dat verliep toch héél anders.
De weg erheen bestond voornamelijk uit bauxietwegen, dus veel gehobbel, gehobbel en nog eens gehobbel. Na een stop bij het dorp Witagron om even wat te eten vervolgden we onze reis. Onderweg kwamen we nog een bord tegen waarop stond ‘Tele G’ dat betekent dat je op dat punt bereik had, heel apart, omdat we ver van de bewoonde wereld waren.Om 18.00 uur kwamen we aan bij een brug die bij elkaar werd gehouden met gaas, hout en losse planken waar de bus overheen moest rijden. Deze brug is al sinds de jaren ’80 kapot door de ruzie tussen bouterse en Brunswijk, maar wat kapot is in Suriname wordt vrijwel nooit gemaakt, zo blijkt wel weer. Omdat het ons niet veilig leek om in de bus te blijven zitten, bang dat die door de brug zou zakken, zijn we zelf er maar overheen gaan lopen. Natuurlijk begon het toen ook te regenen, want tegen de tijd dat de bus over de brug heen was, waren wij drijfnat. Na de brug was het nog ongeveer 10 km rijden door de smalle paden van de jungle, maar we waren net weer aan het rijden toen we voor een omgevallen boom moesten stoppen. We hadden alleen een kapmes om die boom weg te krijgen. Na anderhalf hadden de Surinaamse mannen de boom van de weg weten te krijgen en waren we erg blij dat we weer verder konden, maar….we juichten iets te hard. We waren nog niet weg of de bus zat vast in de drek. Na veel geduw en getrek is het na 4 uur eindelijk gelukt om de bus uit de drek te halen. Dit is gelukt door de losse planken van de brug onder de wielen van de bus te leggen en daarbij de bus te duwen. Daarna hield ik mijn hart vast tot aan de Blanche Marie voor het geval we nog een keer vast kwamen te zitten of omgevallen bomen tegenkwamen, maar gelukkig gebeurde dit niet en kwamen we om half 1 ’s nachts eindelijk aan op Blanche Marie na 15,5 uur. Snel de hangmat op gehangen en gaan slapen.
De volgende dag gingen we na een heerlijk ontbijt naar de Blanche Marie watervallen. Het was er echt schitterend en rustig. Heb daar heerlijk op de rotsen liggen chillen en in de stroming gezeten. Later bleek dat er ook een sidderaal (een waterslang die stroom geeft) in het water lag, terwijl Nicolet er de hele tijd naast zat. Toenw e dat eenmaal wisten zijn we er maar niet meer in geweest.
’s Middags kwam Jan met het voorstel om naar de Eldoradowatervallen te gaan. Omdat ze nogal onbereikbaar zijn, hebben we dit gedaan door erheen te drijven met de stroming. Zwemvesten aan en daar gingen we dan, drijvend op onze rug. Er waren namelijk veel rotsen waar je tegenaan kan knallen, dus was het beter om op je rug te liggen. Er zwommen trouwens in dat water anaconda’s, piranha’s, krabben, roggen, sidderalen en andere grote vissen, gelukkig vonden ze mij niet lekker.
Gelukkig heb ik mijn leven niet voor niets op het spel gezet, de Eldoradovallen waren echt heel erg mooi, we zijn langs de rotsen omhoog geklommen en daarna in het water naar beneden gegaan, waar ik overigens nog keihard uitgleed, maar gelukkig viel ik niet naar beneden. Helaas heb ik geen foto’s van de Eldoradovallen, omdat we er dus via het water heengingen en we bang waren dat onze camera’s dat niet zouden overleven, maar hé Google bestaat ook nog:)
’s avonds zijn we nog op zoek gegaan naar grote vissen, maar die zagen we helaas niet. Wat we in overvloed zagen waren krabben en dapper als ik was heb ik er één vast gehouden. Hij keek niet blij, maar voor de foto maakt dat niet uit toch?
Zondag gingen we naar Apoera, een inheemse dorp om 10 uur zouden we vertrekken, maar de Hindoestanen waren toen nog aan het eten, dus werd het pas 11 uur. Helaas hadden we weer vertraging door een omgevallen boom en deze was echt groot zeg! Gelukkig waren we nu beter voorbereid en hadden we een elektrisch zaag of iets dergelijks mee. Omdat die boom zo groot en dik was moesten ze hem in meerdere stukken zagen voor die boom weggesleept kon worden. Na 2 uur konden we weer verder rijden en aan het eind van de middag kwamen we eindelijk aan in Apoera. Het leven daar is echt back to basic en niet alleen voor hen, maar ook voor mij, Help!!
De wc was echt te goor om alleen al naar te kijken en in dat ene dagje heb ik geleerd om te leven zoals ze dat 1000 jaar geleden deden. Plassen deed ik gewoon ongegeneerd achter de bus op de grond, zodat ik niet helemaal de bosjes in hoefde, mensen die per ongeluk langskwamen lopen keken niet op of om (goddank).
Ook gingen we nog even varen, maar dat was niet zo leuk want het regende, het was koud en we zagen geen beesten. ’s Avonds ben ik alwéér uitgegleden op mijn stuitje, maar ja het was modderig, glad en ik had natte badslippers aan hihi! Vraag ik erom ofzo?
Ook heb ik vuur leren maken met Mariënburgrum (90%) Mijn mond stond daarna wel even te fikken, maar mijn vuurtje maakte een hoop goed.
Daarna nog gezellig met de hindoestaanse mensen gegeten. Ze hadden hert bereidt, best lekker, maar mijn mond stond daar nog veel meer van te fikken dan van die Mariënburg. Ze hadden wel even mogen zeggen dat de hert niet heet was, maar super super heet!
En wat konden ze snurken zeg, zelfs door mijn mp3-speler heen kon ik ze nog horen snurken haha!
De volgende dag gingen we weer terug naar Paramaribo en hopend op een betere terugreis. Nog even een rondleiding gehad door Apoera en daarnna zouden we nog een oud treinstation zien die nooit in gebruik is genomen. Helaas reden de buschauffeurs er voorbij, maar de weg ernaartoe zou ook dicht zijn. Onderweg kwamen we ook nog omgevallen bomen tegen, maar gelukkig was deze weg breed en konden we er gewoon langs.
Tot aan Zanderij ging de reis goed, maar daarna kregen we weer pech, ditmaal was het de bus zelf. De bus ging elke keer stuk en dat kwam doordat de as er elke keer onderuit viel heb ik mij laten vertellen. Na weer enige tijd stil te hebben gestaan, waren we eindelijk om half 11 ’s avonds thuis.
Ik kijk terug op een ongelooflijke leuke trip, met veel obstakels en avontuur, maar had het absoluut niet willen missen! Het is moeilijk om alles wat ik hier zie en mee maak over te brengen op jullie, omdat het toch heel anders is als je het zelf mee maakt. Ik hoop dat mijn verhalen en foto’s een redelijk goed beeld ervan kunnen geven.
Ook wil ik iedereen nog bedanken voor de lieve kaartjes, mails en reacties op mijn waarbenjij.nu. Echt super leuk om te krijgen en te lezen!
Voor alvast wat foto’s van de Blanche Marie kijk op: http://picasaweb.google.com/105977152758299414324/Week15BlancheMarie#
als internet mee wil werken, komt de rest erop:)
Brasa, Marlies
Om 9 uur werden we opgehaald en ging er ook een Hindoestaanse familie mee van de buschauffeur. De reis zou ongeveer acht uur duren, maar dat verliep toch héél anders.
De weg erheen bestond voornamelijk uit bauxietwegen, dus veel gehobbel, gehobbel en nog eens gehobbel. Na een stop bij het dorp Witagron om even wat te eten vervolgden we onze reis. Onderweg kwamen we nog een bord tegen waarop stond ‘Tele G’ dat betekent dat je op dat punt bereik had, heel apart, omdat we ver van de bewoonde wereld waren.Om 18.00 uur kwamen we aan bij een brug die bij elkaar werd gehouden met gaas, hout en losse planken waar de bus overheen moest rijden. Deze brug is al sinds de jaren ’80 kapot door de ruzie tussen bouterse en Brunswijk, maar wat kapot is in Suriname wordt vrijwel nooit gemaakt, zo blijkt wel weer. Omdat het ons niet veilig leek om in de bus te blijven zitten, bang dat die door de brug zou zakken, zijn we zelf er maar overheen gaan lopen. Natuurlijk begon het toen ook te regenen, want tegen de tijd dat de bus over de brug heen was, waren wij drijfnat. Na de brug was het nog ongeveer 10 km rijden door de smalle paden van de jungle, maar we waren net weer aan het rijden toen we voor een omgevallen boom moesten stoppen. We hadden alleen een kapmes om die boom weg te krijgen. Na anderhalf hadden de Surinaamse mannen de boom van de weg weten te krijgen en waren we erg blij dat we weer verder konden, maar….we juichten iets te hard. We waren nog niet weg of de bus zat vast in de drek. Na veel geduw en getrek is het na 4 uur eindelijk gelukt om de bus uit de drek te halen. Dit is gelukt door de losse planken van de brug onder de wielen van de bus te leggen en daarbij de bus te duwen. Daarna hield ik mijn hart vast tot aan de Blanche Marie voor het geval we nog een keer vast kwamen te zitten of omgevallen bomen tegenkwamen, maar gelukkig gebeurde dit niet en kwamen we om half 1 ’s nachts eindelijk aan op Blanche Marie na 15,5 uur. Snel de hangmat op gehangen en gaan slapen.
De volgende dag gingen we na een heerlijk ontbijt naar de Blanche Marie watervallen. Het was er echt schitterend en rustig. Heb daar heerlijk op de rotsen liggen chillen en in de stroming gezeten. Later bleek dat er ook een sidderaal (een waterslang die stroom geeft) in het water lag, terwijl Nicolet er de hele tijd naast zat. Toenw e dat eenmaal wisten zijn we er maar niet meer in geweest.
’s Middags kwam Jan met het voorstel om naar de Eldoradowatervallen te gaan. Omdat ze nogal onbereikbaar zijn, hebben we dit gedaan door erheen te drijven met de stroming. Zwemvesten aan en daar gingen we dan, drijvend op onze rug. Er waren namelijk veel rotsen waar je tegenaan kan knallen, dus was het beter om op je rug te liggen. Er zwommen trouwens in dat water anaconda’s, piranha’s, krabben, roggen, sidderalen en andere grote vissen, gelukkig vonden ze mij niet lekker.
Gelukkig heb ik mijn leven niet voor niets op het spel gezet, de Eldoradovallen waren echt heel erg mooi, we zijn langs de rotsen omhoog geklommen en daarna in het water naar beneden gegaan, waar ik overigens nog keihard uitgleed, maar gelukkig viel ik niet naar beneden. Helaas heb ik geen foto’s van de Eldoradovallen, omdat we er dus via het water heengingen en we bang waren dat onze camera’s dat niet zouden overleven, maar hé Google bestaat ook nog:)
’s avonds zijn we nog op zoek gegaan naar grote vissen, maar die zagen we helaas niet. Wat we in overvloed zagen waren krabben en dapper als ik was heb ik er één vast gehouden. Hij keek niet blij, maar voor de foto maakt dat niet uit toch?
Zondag gingen we naar Apoera, een inheemse dorp om 10 uur zouden we vertrekken, maar de Hindoestanen waren toen nog aan het eten, dus werd het pas 11 uur. Helaas hadden we weer vertraging door een omgevallen boom en deze was echt groot zeg! Gelukkig waren we nu beter voorbereid en hadden we een elektrisch zaag of iets dergelijks mee. Omdat die boom zo groot en dik was moesten ze hem in meerdere stukken zagen voor die boom weggesleept kon worden. Na 2 uur konden we weer verder rijden en aan het eind van de middag kwamen we eindelijk aan in Apoera. Het leven daar is echt back to basic en niet alleen voor hen, maar ook voor mij, Help!!
De wc was echt te goor om alleen al naar te kijken en in dat ene dagje heb ik geleerd om te leven zoals ze dat 1000 jaar geleden deden. Plassen deed ik gewoon ongegeneerd achter de bus op de grond, zodat ik niet helemaal de bosjes in hoefde, mensen die per ongeluk langskwamen lopen keken niet op of om (goddank).
Ook gingen we nog even varen, maar dat was niet zo leuk want het regende, het was koud en we zagen geen beesten. ’s Avonds ben ik alwéér uitgegleden op mijn stuitje, maar ja het was modderig, glad en ik had natte badslippers aan hihi! Vraag ik erom ofzo?
Ook heb ik vuur leren maken met Mariënburgrum (90%) Mijn mond stond daarna wel even te fikken, maar mijn vuurtje maakte een hoop goed.
Daarna nog gezellig met de hindoestaanse mensen gegeten. Ze hadden hert bereidt, best lekker, maar mijn mond stond daar nog veel meer van te fikken dan van die Mariënburg. Ze hadden wel even mogen zeggen dat de hert niet heet was, maar super super heet!
En wat konden ze snurken zeg, zelfs door mijn mp3-speler heen kon ik ze nog horen snurken haha!
De volgende dag gingen we weer terug naar Paramaribo en hopend op een betere terugreis. Nog even een rondleiding gehad door Apoera en daarnna zouden we nog een oud treinstation zien die nooit in gebruik is genomen. Helaas reden de buschauffeurs er voorbij, maar de weg ernaartoe zou ook dicht zijn. Onderweg kwamen we ook nog omgevallen bomen tegen, maar gelukkig was deze weg breed en konden we er gewoon langs.
Tot aan Zanderij ging de reis goed, maar daarna kregen we weer pech, ditmaal was het de bus zelf. De bus ging elke keer stuk en dat kwam doordat de as er elke keer onderuit viel heb ik mij laten vertellen. Na weer enige tijd stil te hebben gestaan, waren we eindelijk om half 11 ’s avonds thuis.
Ik kijk terug op een ongelooflijke leuke trip, met veel obstakels en avontuur, maar had het absoluut niet willen missen! Het is moeilijk om alles wat ik hier zie en mee maak over te brengen op jullie, omdat het toch heel anders is als je het zelf mee maakt. Ik hoop dat mijn verhalen en foto’s een redelijk goed beeld ervan kunnen geven.
Ook wil ik iedereen nog bedanken voor de lieve kaartjes, mails en reacties op mijn waarbenjij.nu. Echt super leuk om te krijgen en te lezen!
Voor alvast wat foto’s van de Blanche Marie kijk op: http://picasaweb.google.com/105977152758299414324/Week15BlancheMarie#
als internet mee wil werken, komt de rest erop:)
Brasa, Marlies
-
12 Januari 2011 - 01:25
:
Je vergeet wat, Marlies zegt: "Daar ga ik niet over heen lopen hoor, ik heb net mijn voeten gewassen!" -
12 Januari 2011 - 12:32
Aafke:
Wat een super verhaal weer! Hilarisch geschreven weer! Mijn trots voor jou groeit enorm met ieder verhaal van je, ik vind het zo gaaf dat je zo dapper bent, ondernemend en dat je zoveel uitdagingen aangaat! Lijkt me een geweldige ervaring; ik ben blij dat we zoveel van je reis mee kunnen proeven! :D -
12 Januari 2011 - 13:09
Moniek:
Hey Marlies!
Wat een spannend verhaal weer joh! Wat maak jij veel mee zeg! Lijkt me echt een superervaring. Die brug ziet er trouwens wel heel eng uit.. maar goed dat je niet in de bus bent blijven zitten! Mooie foto's trouwens, dan krijg ik echt wel een goed beeld van al je ervaringen :D . Je kan wel zien aan de foto's dat je een goed oud & nieuw feest hebt gehad, echt leuk!
Geniet nog even van de laatste weekjes en het warme weer!
Dikke knuffel! -
12 Januari 2011 - 16:20
Ruben:
Een van die gasten lijkt te erg op van der Sloot! Marlies...? -
12 Januari 2011 - 19:39
Annet Dolphijn:
Hahah wat een verhaal. Wat een pecht maar wel weer een hele mooie en toch ook wel leuke ervaring er bij:D
XXX -
12 Januari 2011 - 21:00
Suus:
Haha Ruben heeft gelijk! :P
Jeetje wat een tijd kosten die trips zeg! Zou helemaal gaar zijn ;) En marlies.. waarom die gore wc op de foto zetten? :P Kan nu wel begrijpen waarom je achter het busje ging plassen haha!
-
12 Januari 2011 - 23:32
Carla:
Al weer zo,n prachtig verhaal en hele mooie foto,s erbij. Ik zie het helemaal voor me, maar in het echt zal het nog 100 keer spannender zijn. Geweldig wat je allemaal doet en wat zal het afkicken zijn als je weer terug in Hengelo bent. Geniet er nog lekker van voor je het weet zit je al weer op de terugreis. Heel veel plezier nog en misschien krijgen we nog wat te lezen, ik wacht af.
groeten van mij,
Carla -
24 Januari 2011 - 16:21
Carla:
Nog hele fijne laatste dagen en alvast een GOEDE TERUGREIS GEWENST.
En natuurlijk een SUPER WELKOM IN HOLLAND !!!!!!!!!!!!!
groetjes,
Carla -
24 Januari 2011 - 16:24
Carla:
Marlies, ontzettend BEDANKT VOOR JE BOEIENDE VERHALEN. Ik heb ze met veel genoegen gelezen en met plezier erop gereageerd.
tot ziens,
Carla
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
